ممنون از تمام تبریک ها و مهر و محبتتون...
خیلی چسبید...خیلی...
................................
جمعه نزدیکی های صبح،خواب دیدم مادر یه دختر فرشته سان شدم و اومدم این جا نوشتم : من مادر شدم...
همین روزم رو که نه،زندگی ام رو ساخت... چه حس خوبی...هنوز لذتش زیر پوست تنم ه...
...............................
این من ِ ۲۸ ساله ای که می بینید این جا نشستم،و در آستانه ی شکوفایی(!!) می باشم،الان یه لیست بلند بالا از کارهای ناکرده دارم و حسرت همه ی ثانیه هایی که هدر رفتند ....
تو فیلم سگ کشی ِ بهرام بیضایی،یه جایی میگه:
حسرت همه کتاب های نخونده و موضوع های ننوشته به دلم مونده.
مهم نیست...استثنائا همین یک بار،فقط همین یک بار، من هم (!!) از همین جا امسال رو سال کار مضاعف و همت مضاعف اعلام می کنم! باشد که رستگار شویم!
..............................
من اعتراف می کنم و از همین جا اعلام می کنم که یه گوشه هایی از اعتماد به نفسم به شدت نیاز به ترمیم داره! یعنی ضربه هایی که در طی سال ها از خانواده و سیستم آموزشی این جا بهش وارد شده،بخشی اش ترمیم شده و بخشی اش نیاز به ترمیم فوری داره...
دیگه اصلا هم برام مهم نیست که مثلا خانواده ام زیر بار برند و یا احیانا خیلی متمدنانه اعتراف کنند و غیره! سیستم آموزشی و اون انسان های مفلوک عقده ای رو که کلا حرفش رو نزن!
ببخشید البته اما به قول بهرام رادان ، آخر فیلم بی پولی: به لاستیکی ِ پسر نداشته ام !!!
من حتما باید یه پست این جا تحت عنوان آزارگری تحصیلی بنویسم تا بدونید که طی ۱۲ سال تحصیل من چگونه شکنجه شدم...
مهم نیست...
به قول سوته دلان ِ زنده یاد استاد علی حاتمی:
ساعت زنگ زده دیگه زنگ نمی زنه ... چون زنگاشو زده...
.................................
در مورد حوادث اخیر کشورم...
درد دارم... درد...
به قول ِ اعتراض ِ کیمیایی:
سلامتی سه تن: رفیق و ناموس و وطن... سلامتی باغبونی که زمستونشو از بهار
بیشتر دوست داره...
سلامتی آزادی ... سلامتی زندونیای بی ملاقاتی...
.
.
.
.
.
.
--------------------------------------------------
هیچی دیگه...سینما تعطیله...:))