خوشبختی
زندگی را با همه ی زیبایی اش در آغوش می کشم...
-چقدرر دلم نوشتن میخواد... -چقدر زندگی غیر قابل پیش بینی و غافلگیر کننده است... -چقدر فضای وبلاگستان با 11 سال قبل فرق کرده... -چقدر اینجا سوت و کوره... -چقدر دلم برای دوستان قدیمی مجازی تنگ شده... -چقدر من هنوز تنهام... -چقدر سالهای عمر زود و بی رحم می گذرند... -چقدر حرف نگفته روی دل منه... سلام هنوز کسی اینجا رو میخونه؟ -رو مبلی ها رو ببرم تو تراس بتکونم دوباره پهن کنم. -اتاق خودمو مرتب کنم دستمال بکشم. آشپزخونه رو تمیز کنم بشورم مرتب کنم... لاک رنگ رنگی پاهامو پاک کنم برم حموم پاهامو لاک جدید بزنم یه کرمی چیزی بزنم و مکمل هامو بخورم برم زیر لحاف و با پنجره ی باز بیهوش بشم.... پی.اس: می دونم! خودمم اینقدر بدم میاد از وبلاگ نویسای مسخره و ننر و بی مزه ای که بعد مدتها میان دو کلوم مینویسن میرن!!!!! 1-شیراز هوا حسابی بهاری شده....واقعا من عاشق شیرازم! 2-دلم می خواد یکی منو برم داره ببردم بیرون شهر بگردونه...مع الاسف که یاری دهنده ای نیست....هست؟؟ 3-نتیجه ی یک شب زود خوابیدن من (حول و حوش 12) این بوده که از 3 و نیم صبح بیدارم و ظرف میشورم و گوشت تکه تکه می کنم و مس می سابم!! 4-خانم های عزیز مزوتراپی پوست رو حتما امتحان کنید...کمی دردناکه ولی به نتایجش می ارزه!! 5-دلم می خواد با یه شیوه ی درست و اصولی مدیتیشن کنم....کسی می دونه چکار کنم و از کجا شروع کنم؟؟ 6-من یه سوال دارم! اینهمه آدم ها تو دنیا تنهان،و همه هم دل تنگند و خسته از تنهایی....پس چرا هم رو پیدا نمی کنند؟؟ چرا با هم جفت نمیشن؟؟ چرا همه اینقدر تنهاییم؟؟؟ حالا همه هم نه ولی خیلی ها.... 7-حتما یه پست درست درمون درمورد کتاب ها و سریال های خوب می ذارم....کسی سریال جدید(غیر ایرانی) خوب سراغ نداره فعلا دست به نقد؟؟ 8-دلم می خواد یه کار هنری هر چقدرم ساده شروع کنم...مثل شمع سازی-بافتنی-کیک پزی یا هر چی....ولی نمی دونم از کجا... 9-از لوسیون بدن مارک وازلین غافل نشید!! معجزه ها دارند ایشون!! 10-آقایون می دونستید اگه از شما یک اشاره ی از ته دل،از مخاطب به سر دویدن؟؟؟ 11-همتون رو می خونم و دوست دارم و به عشق الهی می سپارم... این روزها،ااگر دختری را دیدید که کنار همین حوض،آرام آرم بستنی می خورد و ساعت ها ،ساکت و بیصدا،در خود فرو رفته،بدانید که به صرف یه برش آرامش،اینجا به مهمانی دعوت شده....
اونجا زندگی خیلی اصیل و سنتی ادامه داره...
هنوز حجره دارهاش ظهرها از رستوران بازار آبگوشت و چلو کباب سفارش میدن و شیرازی غلیظظظ حرف میزنن...
توریست ها اونجا فرصت های عکاسی رو از دست نمی دن و اونا هم اونجا با آرامش لبخند میزنن...
یه حوضی اون وسط داره که معمولا خیلی هم بهش نمیرسن....
مثل امروز که خالی بود و چند تا کپه برف اینور اونورش سیاه شده بود...
این اواخر،گاهی مثل امروز که خالی از انرژی ام و نای زندگی کردن ندارم،ناخودآگاه میرم اونجا....
از بستنی فروشی معروف بازار وکیل یه بستنی سنتی می گیرم و میرم تو سرای مشیر و کنار حوضش میشینم...
به بهانه ی تموم کردن بستنی ام، نیم ساعتی زیر آفتاب میشینم و خودم رو به جریان سنتی زندگی اونجا می سپارم....
همون انرژی ای که نمی دونم منبعش از کجاست،نرم نرمک در تمام بدنم جاری میشه و اون حجم سیاهی و سنگینی کم میشه...
